Δευτέρα 31 Μαΐου 2010
Δεθνής υποκρισία
Είναι υποκριτική η έκπληξη και το «σοκ» της διεθνούς κοινότητας, ύστερα από την χθεσινή δολοφονική επίθεση της κυβέρνησης του Ισραήλ στην ανθρωπιστική αποστολή της πρωτοβουλίας «ένα καράβι για την Γάζα». Και εκτός από υποκριτική είναι και προσβλητική απεναντι στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και είναι προσβλητική γιατί η στάση της διεθνούς κοινότητας απέναντι στις κυβερνήσεις του Ισραήλ, για δεκαετίες, ενθάρρυνε το θράσος του Ισραήλ και ενίσχυσε το χαρακτηριστικό μίας συμπεριφοράς που δεν διαφοροποιείται από εκείνην μίας επικίνδυνης διεθνούς τρομοκρατικής οργάνωσης. Μόνο που εδώ, δεν έχουμε μία οργάνωση αλλά ένα κράτος. Που γράφει στα παλιά του παπούτσια το διεθνές δίκαιο γιατί εχει την σιωπηρή υποστήριξη των ΗΠΑ και της Ε.Ε. Τέτοιες συμπεριφορές πρέπει να στηλιτεύονται και να καταδικάζονται και με τρόπους, ουσιαστικότερους και σκληρότερους από τις διπλωματικές ανακοινώσεις. Οι διεθνείς οικονομικές σχέσεις προσφέρουν μία ποικιλία επιλογών. Και επειδή πρέπει απέναντι σε τέτοιες τρομοκρατικές ενέργειες όλοι να παίρνουν θέση, όπως κάποτε η ΟΥΕΦΑ απέκλεισε τους Σέρβους από το Euro του 92 ας αποκλείσει –επί τέλους- τις ομάδες του Ισραήλ από όλες τις ευρωπαικές διοργανώσεις.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Να γίνω κακός τώρα, στην πρώτη δημοσίευση δεν πάει όμορφα, αλλά:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Ισραήλ είναι ένα από τα τέσσερα μόλις κράτη που δεν έχουν υπογράψει τη συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας (ΗΠΑ, Τουρκία και Βενεζουέλα τα άλλα τρία) οπότε το συγκεκριμένο κράτος δεν αποδέχεται τις ρυθμίσεις για τα διεθνή ύδατα. Έχει επίσης μια πολύ απαρχαιωμένη αντίληψη περί εθνικού συμφέροντος και εθνικής ασφαλείας, για δύο λόγους: 1ον) Λόγω ιστορικής εμπειρίας και 2ον) Με τις πλάτες των ΗΠΑ, δεδομένα που κάνουν το Ισραήλ να νιώθει άτρωτο και συνεχώς απειλούμενο.
Το ζήτημα που προκύπτει πηγάζει από την ιδιοτυπία του διεθνούς δικαίου όπου νομοθέτες και νομοθετούμενοι είναι τα ίδια νομικά πρόσωπα. Οπότε δεσμεύεσαι μόνο από ότι υπογράφεις. Επομένως τα αντίμετρα που προτείνονται περί Διεθνούς Δικαστηρίου είναι άτοπα, καθώς ένα κράτος δεν μπορεί να δικαστεί εκεί για κάτι που δεν αναγνωρίζει ακόμα και αν έχει παραβιάσει κανόνες erga omnes, δηλαδή κανόνες που ισχύουν και για όσους δεν έχουν υπογράψει, αφού δεν αποδέχεται την αρμοδιότητα του ίδιου του Δικαστηρίου. Και πρέπει και οι δύο διάδικοι να αποδέχονται την αρμοδιότητα του Δικαστηρίου για να τελεστεί η δίκη.
Τι μας μένει? Η διεθνής απομόνωση, ωραία ε? Μόνο που για να συμβεί αυτό πρέπει να βγει ομόφωνη απόφαση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Μόνο που σ'αυτό υπάρχουν οι ΗΠΑ που δε θα επέτρεπαν ποτέ κάτι τέτοιο, άλλωστε όπως είπε και ο Κίσιντζερ κάποτε είναι ένας "παράλυτος σχιζοφρενής".
Δυστυχώς το Ισραήλ θα συνεχίσει αυτήν την παράνομη και ανεξέλεγκτη πολιτική των προληπτικών χτυπημάτων, όσο οι ΗΠΑ δεν αλλάζουν στάση απέναντί του. Και το εβραϊκό lobby έχει μεγαλύτερο ιστορικό δέσιμο με το Δημοκρατικό κόμμα, οπότε η περίπτωση σύντομης διαφοροποίησης είναι πολύ περιορισμένη.
Sad but true όπως λέει και μια αμερικανική παροιμία. Σε ρεαλιστικούς όρους αυτό θα συμβεί και όχι η απονομή δικαιοσύνης όπως θα ήταν το ευκταίο.
Παιδιά καλησπέρα, συμμερίζομαι απόλυτα τις σκέψεις και θέσεις σας αναφορικά με την πολιτική του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή, αλλά και την τακτική των ΗΠΑ να στηρίζουν τις ενέργειες τους. Απλά είμαι πια πολύ επιφυλακτικός για όλες αυτές τις ...ανθρωπιστικές αποστολές και δεν μιλάω για τους Έλληνες συμμετέχοντες αλλά για μερικά καλόπαιδα από την Τουρκία που έχουν πολλούς σκελετούς στη ντουλάπα τους... Ψάξτε το και θα δείτε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τα άλλα Χρίστο, η εκπομπή σου σκίζει κάθε Σαββατο και αποτελεί πραγματικό φάρο για όλους εμάς που θέλουμε να ψάχνουμε και να σκαλίζουμε το βαθύτερο νόημα των φαινομένων...