Στους πολιτικούς των κομμάτων εξουσίας αρέσει πολύ να "διαφημίζουν" την δημοκρατία ως χώρα επιλογών. Και πιθανόν να είναι έτσι αλλά θα αφορά κάποια Δημοκρατία των εγχειριδίων πολιτικής επιστήμης και του συντγματικού δικαίου. Οχι αυτήν στην οποία εμείς ζούμε σήμερα. Αυτή η "δημοκρατία" του σήμερα, είναι το άθροισμα τόσων επιλογών, που καταλήγουν στον μονόδρομο της επιτήρησης του ΔΝΤ. Ως μοναδικής λύσης σωτηρίας από τον κίνδυνο της χρεωκοπίας που οι διαχειριστές των "επιλογών" προετοίμασαν. Εν αγνοία μας; Οχι φυσικά. Τους αρκούσε η αδιαφορία μας για την πολιτική -τον δημόσιο χώρο, δηλαδή- έτσι ώστε να βρεθούμε με την πλάτη στον τοίχο και εκείνοι με το περίστροφο στο χέρι. Ανακαλύπτουμε, κάπως αργά είναι η αλήθεια, ότι η ευχάριστη και αποκλειστική ενασχόλιση με το ιδιωτικό είναι ένα είδος ναρκωτικού για τον πολίτη. Τον εθίζει και τον εγκλωβίζει, παράλληλα, σε ψευδαισθήσεις που θα καταλήξουν στον θάνατο του "πολιτικού όντος". Ετσι, οι κυβερνώντες δεν έχουν ανάγκη ούτε τα προσχήματα. Ο νόμος που ψήφισε την Πέμπτη η Βουλή, είναι η απόδειξη. Πόσοι θα επδιώξουν -ή και θα απαιτήσουν- να τον διαβάσουν;
Δυστυχώς πνιγμένοι στην δίνη του καθημερινού αγώνα για την επιβίωση, αφήνουμε τις τύχες μας σε ανίκανους, οι οποίοι μη θέλοντας να ξεφύγουν απ'τον κανόνα, παίρνουν και αυτοί το ναρκωτικό που αναφέρεις παραπάνω, ξεχνώντας ότι βάση τις ιδιότητας τους είναι η προσφορά στον συνάνθρωπο με θέσπιση νόμων και μέτρων που τον προστατεύουν. Στην εποχή του πολύ έντονου εγώ, το εμείς ψάχνει μια γωνιά στην μικρή και γεμάτη με σαβούρες αποθηκούλα στην πίσω αυλή του σπιτιού μας...
ΑπάντησηΔιαγραφή