Hank Jones - Beautiful Love

Δεθνής υποκρισία

Είναι υποκριτική η έκπληξη και το «σοκ» της διεθνούς κοινότητας, ύστερα από την χθεσινή δολοφονική επίθεση της κυβέρνησης του Ισραήλ στην ανθρωπιστική αποστολή της πρωτοβουλίας «ένα καράβι για την Γάζα». Και εκτός από υποκριτική είναι και προσβλητική απεναντι στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και είναι προσβλητική γιατί η στάση της διεθνούς κοινότητας απέναντι στις κυβερνήσεις του Ισραήλ, για δεκαετίες, ενθάρρυνε το θράσος του Ισραήλ και ενίσχυσε το χαρακτηριστικό μίας συμπεριφοράς που δεν διαφοροποιείται από εκείνην μίας επικίνδυνης διεθνούς τρομοκρατικής οργάνωσης. Μόνο που εδώ, δεν έχουμε μία οργάνωση αλλά ένα κράτος. Που γράφει στα παλιά του παπούτσια το διεθνές δίκαιο γιατί εχει την σιωπηρή υποστήριξη των ΗΠΑ και της Ε.Ε. Τέτοιες συμπεριφορές πρέπει να στηλιτεύονται και να καταδικάζονται και με τρόπους, ουσιαστικότερους και σκληρότερους από τις διπλωματικές ανακοινώσεις. Οι διεθνείς οικονομικές σχέσεις προσφέρουν μία ποικιλία επιλογών. Και επειδή πρέπει απέναντι σε τέτοιες τρομοκρατικές ενέργειες όλοι να παίρνουν θέση, όπως κάποτε η ΟΥΕΦΑ απέκλεισε τους Σέρβους από το Euro του 92 ας αποκλείσει –επί τέλους- τις ομάδες του Ισραήλ από όλες τις ευρωπαικές διοργανώσεις.

Αρκεί να σηκώνει "σκόνη".

Ως φαίνεται, στην αντιληψη που έχουν για την «είδηση» αρκετά ελληνικά μέσα ενημέρωσης, κυριαρχεί η «σκόνη» ή ο «θόρυβος» που προξενεί ένα γεγονός. Τόσο που συχνά «είδηση» είναι η «σκόνη» και ο «θόρυβος» και όχι το γεγονός. Βέβαια, κάτι τέτοιο, εξυπηρετεί συχνά και τις επιδιώξεις εκείνων που αξιολογούν τι θα προβληθεί και τι όχι. Από τον περασμένο Οκτώβριο άρχισε να αποκαλύπτεται στους πολίτες η άθλια οικονομκή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα με την ευθύνη των κυβερνήσεων που διαχειρίστηκαν τις τύχες της από το 1996 και μετά, κυρίως. Και γράφω κυρίως γιατί μέσα σε αυτό το διάστημα συνέβησαν γεγονότα που αν οι κυβερνήσεις τα είχαν αντιμετωπίσει διαφορετικά, η θέση μας δεν θα ήταν τόσο απελπιστική, γεγονός που τείνουμε να ξεχάσουμε. Από το 1996 είχαμε την ένταξη στο ευρώ, την «άνοιξη» και την «κόλαση» του χρηματιστηρίου, τους Ολυμπιακούς αγώνες, το 4ο κοινοτικό πλαίσιο στηριξης η ΕΣΠΑ και μία χαμένη 5ετία διακυβέρνησης από την ΝΔ, όπου πέρα από όλα τα άλλα, κάηκαν περισσότερες εκτάσεις από όσες κάηκαν την τελευταία 20ετία και με τρομακτικές ανθρώπινες απώλειες. Τώρα, στο προσκήνιο βρίσκεται η διάθεση των κομμάτων να αναζητήσουν και να τιμωρήσουν τους πολιτικούς που τα τελευταία 15-20 χρόνια εμπλέχτηκαν σε σκάνδαλα με την δισπάθιση δημοσίου χρήματος. Γράφω για «διάθεση» γιατί τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν, αναζητούν στελεχη τους που μπορούν να ταιριάξουν στον ρόλο του «αμνού επί σφαγήν» στα οποία στελέχη θα φορτωθούν όλες οι αμαρτίες του παρελθόντος. Δεν υπάρχει καμία βούληση για πραγματική αλλαγή της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, το οποίο θα «ανανεωθεί» με την θυσία ορισμένων μικρομεσαίων στελεχών -αντε και κάποιου πρώην υπουργού- και θα συνεχίσει να λειτουργεί με τα ίδια χαρακτηριστικά και αδυναμίες, υποβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο την Δημοκρατία, την οποία η αγορά την αντικαθιστά όλο και περισσότερο. Ολη η δημόσια συζήτηση για την αναζήτηση των ενόχων και τα ονόματα που κυκλοφορούν στο προσκήνιο και το παρασκήνιο, σηκώνει τόση πολύ σκόνη, που κρύβει τα πάντα. Και κυρίως την δραματική επιδείνωση του επιπέδου διαβίωσής μας και την υποθήκευση του μελλοντός μας στα μνημόνια του ΔΝΤ. Μία πραγματικότητα για την οποία κάποιοι έχουν ευθύνες αλλά και κάποιοι ωφελούνται. Γι΄αυτούς πότε θα κουβεντιάσουμε; Οταν θα έχει συντελεσθεί η παραγραφή;

playlist της 30ης Μαίου 2010

1.- Mood indigo -Nina Simone
2.- Sweet music -Mocky
3.- Wonders never Cease -Morcheeba
4.- Little Red Rooster -Big Mama Thorton
5.- Missed the Boat -Modest House
6.- Drive -REM
7.- I'm lonely (but i ain't that lonely yet ) -White Stripes
8.- Rhum and Coca Cola -Calypso Rose
9.- Electric -Madrugada

ΥΓ.Η χθεσινή εκπομπή που εγινε λίγο άνω κάτω εξαιτίας της επικαιρότητας, κατέστρεψε την playlist. Απλά, παίχτηκαν κάποιες μουσικές.

Περί φθοράς της ελληνικής γλώσσας και δημοκρατίας

Ενα άρθρο του καθηγητή Νομικής του ΑΠΘ Ν.Παρασκευόπουλου, που ελάχιστοι αντιλήφθηκαν.

Οι τακτικοί αρθρογράφοι των εφημερίδων κατά μήνα Αύγουστο αλλάζουν ύφος και γράφουν πιο χαλαρά. Διαβάζω με ευχαρίστηση αυτά τα άρθρα και ελπίζω ότι οι παρακάτω γραμμές θα ενταχθούν αρμονικά στο κλίμα.
Το σημερινό θέμα αφορά την καλλιέργεια της ελληνικής γλώσσας. Καθώς δεν είμαι φιλόλογος, μπορώ να γράφω με αυγουστιάτικη ευχέρεια και προσωπικά: θεωρώ την ελληνική γλώσσα θησαυρό ανεκτίμητο της ανθρωπότητας, ιδίως επειδή αυτή συνδέει με την πνευματική παραγωγή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Με το σπουδαιότερο επίτευγμα του ανθρώπου στη Γη, το οποίο παρέχει αδιάκοπα ιδέες, σύμβολα, εργαλεία λόγου και αξιοπρέπειας.
Αντιπαρέρχομαι, κατά περίπτωση τηλεγραφικά ή αναλυτικά, τα επιχειρήματα περί της θέσης, τότε, των δούλων και των γυναικών. Υπεραπλουστεύοντας: η Αθηναϊκή Δημοκρατία βελτίωσε την κατάσταση που παρέλαβε από την προκλασική εποχή, κι αν διαρκούσε, μάλλον θα τη βελτίωνε συνεχώς, παρά τις αντιστάσεις του κόσμου των γενών.
Θα με άφηναν ίσως αδιάφορο κάποια φαινόμενα φθοράς της ελληνικής γλώσσας, αν δεν φοβόμουν την αποσύνδεση από τις δημοκρατικές ιδέες. Με ένα παράδειγμα: δεν θα πρόσεχα στη γλώσσα της τηλεόρασης την περιττή εισαγωγή ξένων λέξεων ή τους στομφώδεις νεολογισμούς, αν δεν αναγνώριζα σε αυτά ένα βήμα προς την εγκατάλειψη ενός πολύτιμου οργάνου: του μέσου κατανόησης του πολιτισμού της Αρχαίας Αθήνας. Οσο βέβαια εξασθενεί η δυνατότητα κατανόησης, εξασθενεί και η αίσθηση οποιασδήποτε συμμετοχής στον πολιτισμό αυτόν.
Ηελληνική γλώσσα φθείρεται μέσα σε βοή μεμψιμοιρίας ή σε σιωπές αδιαφορίας. Στην πραγματικότητα, βέβαια, δεν «φθείρεται» σε τρίτο πρόσωπο, αλλά επειδή εμείς, ως υποκείμενα, την παραμελούμε και την καταστρέφουμε. Η καλλιέργεια της γλώσσας, ως ενέργημα συλλογικό, προϋποθέτει κοινωνική και πολιτική συμμετοχή. Ενα νεοφιλελεύθερο κράτος, που προγραμματίζει αποκλειστικά με βάση τις ανάγκες του προϋπολογισμού του, που στηρίζει τη δημόσια εκπαίδευση μόνο στο μέτρο που εξυπηρετείται παράπλευρα η αγορά και αφήνει τη χρηματοδότηση των ερευνών και των συνεδρίων στη μεγαθυμία των χορηγών, που αυτοπροσδιορίζεται με κούφιες εθνικιστικές κορώνες σε τελετές και οθόνες, αυτό το κράτος δεν ενδιαφέρεται ούτε για τη γλώσσα ούτε για τη δημοκρατία. Το ίδιο ισχύει για ένα κοινωνικό σώμα αφοσιωμένο στην ιδιώτευση, στο κέρδος και στην κατανάλωση.
Η εξουσίαση προτιμά, αντίθετα, αντί του διαλόγου, τη σιωπή των αμνών. Οι Αγγλοαμερικανοί ονομάζουν ήδη με τον όρο «intelligence» (νόηση, ευφυΐα) τις δραστηριότητες των μυστικών υπηρεσιών και τα προϊόντα της κάμερας. Να υποθέσουμε, άραγε, ότι ο όρος αυτός κάποτε θα αποσυρθεί από την περιοχή της έλλογης σκέψης και θα αφιερωθεί στις «έξυπνες» παρακολουθήσεις;
Οποιος διαλέγεται, ουσιαστικά χρειάζεται γλώσσα ικανή να μεταδίδει με ακρίβεια και πυκνότητα τα νοήματα. Οποιος δημιουργεί το πράγμα, χρειάζεται και δικαιούται επίσης να το ονοματίζει. Οι Αθηναίοι καλλιέργησαν την παρρησία, την ισηγορία, την επιείκεια, τη φιλοσοφία, γι' αυτό και εφηύραν τις αντίστοιχες λέξεις, που μένουν μέχρι σήμερα παγκοσμίως χωρίς αξιόμαχο λεκτικό ισοδύναμο. Τίμησαν τον δημόσιο χώρο και λόγο, γι' αυτό αποκαλούσαν δημιουργία μόνον ό,τι έκαναν δημοσίως και όχι τα εν οίκω. Πώς να μην είναι εν τω μεταξύ αγγλικοί ή γαλλικοί οι σύγχρονοι όροι περί τους υπολογιστές ή το αυτοκίνητο; Εκείνοι εφηύραν, εκείνοι βάφτισαν. Οι απεγνωσμένες εκ των υστέρων αποδόσεις στα ελληνικά ελάχιστα σώζουν ή αλλάζουν. Ας παράγουμε έργα και αγαθά, ας συμμετέχουμε σε δημόσιους διαλόγους επιστήμης, κοινωνίας ή πολιτικής, ώστε να παράγουμε και ελληνικά ονόματα.
Στα μαθητικά μου χρόνια κυκλοφορούσαν βιβλία με «διαμάντια» από λάθη μαθητών σε εκθέσεις κι άλλα γραπτά, λάθη που μαρτυρούσαν αφέλεια και «ξύλο απελέκητο». Μου προκαλούσαν όμως αποστροφή τα ίδια τα βιβλία αυτά. Τα θεωρούσα γραμμένα από δασκάλους που αντί να σκύψουν με στοργή και να διορθώσουν, παραμόνευαν για να δοξαστούν ή να κερδίσουν εκθέτοντας και ειρωνευόμενοι τα κατορθώματα των μαθητών τους.
Θα εισφέρω εδώ ένα δείγμα λαθών και άγνοιας γλωσσικής, όχι επειδή άλλαξα ιδέες, αλλά επειδή σήμερα η ανακοίνωση των γλωσσικών λαθών των μαθητών ολοένα και περισσότερο γίνεται χρήσιμη ως αυτογνωσία και αυτοκριτική των δασκάλων: ενός ολόκληρου συστήματος, εκπαιδευτικού και όχι μόνο.
Προ καιρού υπαγορεύτηκε σε πρωτοετείς φοιτητές Νομικής, μοιρασμένους σε έξι αίθουσες, μια άσκηση Ποινικού Δικαίου. Σε κάποιο σημείο η άσκηση αναφερόταν σ' έναν κλέφτη που είχε μπει σε ξένο σπίτι. Ισως κακώς (ιδού η αυτοκριτική) αντί να επιλέξω το ρήμα «μπήκε», σημείωνα «εισέδυσε». Αποτέλεσμα πρώτο: και στα έξι τμήματα οι φοιτητές ρώτησαν τι σημαίνει η λέξη. Διευκρίνησα, «μπήκε» ή «χώθηκε». Αποτέλεσμα δεύτερο: αμέσως παρακάτω.
Πολλοί προτίμησαν να διαγράψουν την αρχική ακαταλαβίστικη λέξη και να γράψουν «μπήκε» ή «χώθηκε». Από άλλους αποθησαύρισα αντί του «εισέδυσε» τα εξής -και ως εξής- γραμμένα: εισέθεσε, εισέθυσε, εισέβησε, ησέβησε, εισέβυσε, εισέρχησε (αυτό πολλές φορές), εισέρησε, εισέγησε, εισχώρησε (αυτό σωστό) και εισέβει. Προσθέτω: κάποιος μεμονωμένος, λίγες γραμμές πιο πάνω, αντί «ογκώδη» αντικείμενα άκουσε και έγραψε «gothic» αντικείμενα.
Δυσκολία επικοινωνίας, λοιπόν. Δεν ξέρω αν τα ανελλήνιστα κείμενα, ιδίως στην τηλεόραση, συνιστούν αίτιο ή σύμπτωμα. Μάλλον ανακυκλώνονται τα δύο. Είναι ξεκάθαρο άλλωστε ότι οι εκφωνητές δεν υποψιάζονται ότι κάνουν λάθη, ούτε αξιολογούνται γι' αυτά από τους διευθυντές τους. Ο αγοραίος πολιτισμός, γενικά, αδιαφορεί για τη γλώσσα ως εργαλείο διαλόγου κοινωνικής και πολιτικής συμμετοχής και ανάλυσης. Αναμενόμενο να αδιαφορεί και για την ελληνική γλώσσα ως εργαλείο επαφής με τα έργα της δημοκρατίας.

EMERSON, LAKE & PALMER - C´EST LA VIE (+lyrics)

http://www.vimeo.com/11332160

Playlist της 23ης Μαίου 2010

1.- Samai Andalou -Maurice el Medioni
2.- Me and the Devil -Gil Scott - Heron
3.- Mi Nina Lola -Buica
4.- Poor little World -Royal Wood
5.- Tell me ti's not Over -Starsailor
6.- What's your name -Lynard Skynard
7.- Got Ma Nuts from a Hippie -The Fratellis and Pete Townsent
8.- Living Cup -Rolling Stones
9.- Redemption Song -Joe Strummer and the Mescalleros
10.- Please Stay -Twilight Singers
11.- Who Snatched the baby -Band of Holy Joy

Playlist της 22ης Μαίου 2010

1.- Rockin in Rhythm -Hank Jones & Tommy Flanagan
2.- Summertime -Mishka Adams
3.- Obsessions -Marina and the Diamonds
4.- What i got -Sublime
5.- Nights of the Leaving Dead -Tilly and the Wall
6.- Along for the Ride -Mates of State
7.- Too Afraid to Love -The Black Keys
8.- Cigarettes and Cola -Jet
9.- Senor (Tales of Yankee Power) -Calexico with Willie Nelson

Οδηγίες προς ναυτιλομένους.

Για την αποφυγή του πολιτικού κόστους και του κοινωνικού ρίσκου ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης έχει εδώ και χρόνια επεξεργαστεί έναν οδηγό συμπεριφοράς προς τους πολιτικούς, για τον οποίο γράφει ο Κρίστιαν Μόρισον στο βιβλίο του «Η πολιτική εφαρμοσιμότητα της προσαρμογής»: «Η μείωση των μισθών και της απασχόλησης στον δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα είναι συνήθως ένα από τα κυριότερα μέτρα προσαρμογής. Είναι λιγότερο επικίνδυνο πολιτικά, επειδή πλήττει περισσότερο τις μεσαίες τάξεις από τις φτωχές. Σε περίπτωση προβλημάτων (απεργιών), η κυβέρνηση μπορεί πάντα να εξηγήσει πως έχει μόνο δύο επιλογές, είτε να απολύσει είτε να μειώσει τους μισθούς και να πει πως προτιμά τη δεύτερη προς το συμφέρον όλων. Μια κυβέρνηση δύσκολα μπορεί να κάνει τις προσαρμογές παρά τη θέληση της κοινής γνώμης. Πρέπει να εξασφαλίζει την υποστήριξη ενός μέρους της, προκειμένου να το στρέφει εναντίον των άλλων. Ένα πρόγραμμα που θα έπληττε το ίδιο όλες τις κοινωνικές ομάδες, θα ήταν πιο δύσκολο να εφαρμοστεί απ΄ όσο ένα επιλεκτικό πρόγραμμα που θα έπληττε μεν μερικές κοινωνικές ομάδες, αλλά θα άφηνε άλλες στο απυρόβλητο, εξασφαλίζοντας έτσι την υποστήριξή τους προς την κυβέρνηση».

Tο παραμύθι του μονόδρομου.

Επειδή εχω βαρεθεί την προθυμία με την οποία τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες και υπουργοί ή πρώην υπουργοί προβάλλουν την λυση του μονόδρομου της υπαγωγής στην επιτήρηση του ΔΝΤ, ορίστε ένα άρθρο του Mark Weisbrot, αμερικανού οικονομολόγου, επικριτή της παγκοσμιοποίησης και του ΔΝΤ και υποστηρικτή της Τράπεζας του Νότου που έχουν δημιουργήσει ορισμένες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Αρθρογραφεί σε αρκετές εφημερίδες διεθνούς κυκλοφορίας, όπως η Guardian, η New York Times, στο αριστερόστροφο αμερικανικό περιοδικό The Nation και αλλού. Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε σους New York Times και απηχεί απόψεις και πολλών ορθόδοξων οκονομολόγων. Τις οποίες, μυστηριωδώς, δεν μαθαίνουμε. “Η συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ για παροχή έως και 960 δις δολαρίων για τη στήριξη των ασθενέστερων οικονομιών της ηπείρου καθώς και των χρηματοπιστωτικών αγορών φαίνεται να έχει ηρεμήσει προς το παρόν τους επενδυτές σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, αυτό δεν λύνει το υποκείμενο πρόβλημα ούτε καν βραχυπρόθεσμα. Το πρόβλημα είναι ένα από τα παράδοξα της οικονομικής πολιτικής. Η ελληνική κυβέρνηση έχει καταλήξει σε συμφωνία με τις αρχές της ΕΕ, οι οποίες περιλαμβάνουν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, καθώς και με το ΔΝΤ, η οποία θα κάνει την τρέχουσα οικονομική κρίση να γίνει ακόμη χειρότερη. Αυτό είναι γνωστό για τους οικονομολόγους, ακόμη και σ’ αυτούς που συμπεριλήφθηκαν στις διαπραγματεύσεις της συμφωνίας σε επίπεδο ΕΕ και ΔΝΤ. Οι προβολές δείχνουν ότι αν το πρόγραμμα πετύχει το χρέος της Ελλάδας θα αυξηθεί από 115% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος που είναι σήμερα έως και σε 149% το 2013. Αυτό σημαίνει ότι σε λιγότερο από τρία χρόνια και πολύ πιθανόν νωρίτερα η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει την ίδια κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα. Επιπλέον, το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών σχεδιάζει γι’ αυτό το χρόνο μία μείωση 4% του ΑΕΠ. Το σχέδιο είναι πολύ πιθανό να αποδειχτεί εξαιρετικά αισιόδοξο. Με άλλα λόγια, οι Έλληνες θα περάσουν πολλά δεινά, η οικονομία τους θα συρρικνωθεί και η επιβάρυνση του χρέους θα αυξηθεί και τότε είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπίσουν την ίδια επιλογή αναδιαπραγμάτευση/αναδιάρθρωση του χρέους/ στάση πληρωμών ή έξοδο από το ευρώ.

Θεραπείες του Μεσαίωνα.

Υπάρχουν διδάγματα από αυτό το φιάσκο. Κατ’ αρχάς, καμία κυβέρνηση δεν πρέπει να υπογράφει μία συμφωνία που θα εγγυάται μία ανοικτή ύφεση και να επαφίεται στην παγκόσμια οικονομία για να την τραβήξει έξω από αυτή. Αυτή η διαδικασία της «εσωτερικής υποτίμησης» - σύμφωνα με την οποία η ανεργία σκόπιμα οδηγείται σε υψηλά επίπεδα, ώστε να μειωθούν μισθοί και τιμές διατηρώντας την ονομαστική συναλλαγματική ισοτιμία σταθερή - δεν είναι μόνο άδικη. Είναι και ασύμφορη. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για την Ελλάδα με δεδομένο το αρχικό βάρος του χρέους της. Οι χιλιάδες Έλληνες που βρέθηκαν στο δρόμο έχουν δίκιο. Η ΕΕ και οι οικονομολόγοι έχουν άδικο. Δεν μπορεί να συρρικνωθεί ο δρόμος σας από την ύφεση. Πρέπει να αυξήσετε τον αριθμό διεξόδων, όπως κάνουν οι ΗΠΑ, έστω και πολύ αργά. Εφόσον η ΕΕ και το ΔΝΤ δεν προσφέρουν μία επιλογή ανάπτυξης στην Ελλάδα, θα ήταν καλύτερα η χώρα να εξέλθει από την ευρωζώνη και να επαναδιαπραγματευτεί το χρέος της.
Η Αργεντινή προσπάθησε να εφαρμόσει αυτή τη στρατηγική της «εσωτερικής υποτίμησης» από τα μέσα του 1998 έως τα τέλη του 2001, πάσχοντας από μία ύφεση που οδήγησε τη μισή χώρα στη φτώχεια. Τότε επαναδιαπραγματεύτηκε το χρέος της. Η οικονομία συρρικνώθηκε για ένα ακόμη τρίμηνο και στη συνέχει είχε μία σημαντική ανάκαμψη που μεταφράστηκε σε 63% τα επόμενα έξι χρόνια.
 Αντίθετα, η «εσωτερική υποτίμηση» ως διαδικασία υπόσχεται όχι μόνο ύφεση επ’ αορίστου, αλλά και μια μακρά, πολύ αργή ανάκαμψη, εφόσον λειτουργήσει - όπως μπορούμε να δούμε από τις προβλέψεις του ΔΝΤ για τη Λετονία και την Εσθονία. Και οι δύο αυτές χώρες αναμένεται να χρειαστούν 8 ή 9 χρόνια για να καταλήξουν στα προ ύφεσης παραγωγικά τους επίπεδα. Οι αυθεντίες κατηγορούν εύκολα την Ελλάδα και τις άλλες ασθενέστερες ευρωπαϊκές οικονομίες – Πορτογαλία, Ιταλία, Ιρλανδία και Ισπανία – για τα προβλήματά τους. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι το πραγματικό τους πρόβλημα συνίσταται στο γεγονός ότι ΕΕ και ΔΝΤ εξακολουθούν να τους προσφέρουν τη μεσαιωνική ιατρική αφαίμαξης του ασθενούς. Μέχρι αυτό να αλλάξει να περιμένετε πολύ περισσότερα προβλήματα στο μέλλον”.

Μόλις κυκλοφόρησε...

Υστερόγραφο 15

Κάθε πρωί

σκύβεις

να με φιλήσεις.

Η ανάσα σου

ψιθυρίζει

παιχνίδια δελφινιών

και βαθύ κυανό.

Αστερίες κρέμονται

στα μαλλιά Σου

και κάνουν θόρυβο

με το παραμικρό φωνήεν.

Που γύριζες

μέχρι το ξημέρωμα;

Σε είχα προειδοποιήσει.

Αυτές οι παρέες

με τις βουκαμβίλιες

θα σε χαλάσουν.

Ευτυχώς, δεν με άκουσες

και τώρα

γράφω με κόκκινο.

ΑΒ ρέζους θετικό.

Playlist της 15ης Μαίου 2010

1.- Earl's Pearl -Earl "Fatha" Hines

2.- Good Morning Mr. Blues -Otis Spann

3.- Helpless -Patti Smith

4.- Δεν είμαι άλλος -Χρήστος Θηβαίος

5.- Percussion Gun -White Rabbits

6.- Blood for Wild Blood -Razorlight

7.- Caravan -Fanfare Giocarlia

8.- Punks in the Beerlight -Silver Jews

9.- Sympathy for the Devil -The Rolling Stones

Ερχεται....

Social Media Revolution

Η ποίηση των παιδιών.

Βράδυ. Επιστροφή στο σπίτι με το αυτοκίνητο. Η Μαρία στο καρεκλάκι της, στο πίσω κάθισμα. Ξύπνια ακόμη. Κάποια στιγμή απλώνει το χεράκι της, αρχίζει να "γρατζουνάει" το τζάμι του παραθύρου και να κρυφογελάει.

-Μαρία, τι κάνεις αγάπη μου στο παράθυρο;

-Γαγαλάω τη νύχτα, μπαμπά.

-Γαργαλάς την νύχτα; Γιατί κορίτσι μου;

-Γιατί άμα γελάει δεν φοβάμαι.

Τελικά είναι αλήθεια. Η ποίηση ανήκει σε εκείνους που την έχουν ανάγκη.

Playlist της 9ης Μαίου 2010

1.- I've Got that Thing -Catherine Russell

2.- I put a spell on You -Ciara Adams

3.- A Perfect Sonnet -Bright Days

4.- Beautiful -The Sweet Vandals

5.- Γιορτή -Τρύπες

6.- Monster Boots -Razorlight

7.- On the Radio -The Rifles

8.- Close to Me (Closer Mix) -The Cure

9.- Out in the Past -The Rifles

10.- Ρόζα -Δημήτρης Μητροπάνος.

Ούτε τα προσχήματα.

Στους πολιτικούς των κομμάτων εξουσίας αρέσει πολύ να "διαφημίζουν" την δημοκρατία ως χώρα επιλογών. Και πιθανόν να είναι έτσι αλλά θα αφορά κάποια Δημοκρατία των εγχειριδίων πολιτικής επιστήμης και του συντγματικού δικαίου. Οχι αυτήν στην οποία εμείς ζούμε σήμερα. Αυτή η "δημοκρατία" του σήμερα, είναι το άθροισμα τόσων επιλογών, που καταλήγουν στον μονόδρομο της επιτήρησης του ΔΝΤ. Ως μοναδικής λύσης σωτηρίας από τον κίνδυνο της χρεωκοπίας που οι διαχειριστές των "επιλογών" προετοίμασαν. Εν αγνοία μας; Οχι φυσικά. Τους αρκούσε η αδιαφορία μας για την πολιτική -τον δημόσιο χώρο, δηλαδή- έτσι ώστε να βρεθούμε με την πλάτη στον τοίχο και εκείνοι με το περίστροφο στο χέρι. Ανακαλύπτουμε, κάπως αργά είναι η αλήθεια, ότι η ευχάριστη και αποκλειστική ενασχόλιση με το ιδιωτικό είναι ένα είδος ναρκωτικού για τον πολίτη. Τον εθίζει και τον εγκλωβίζει, παράλληλα, σε ψευδαισθήσεις που θα καταλήξουν στον θάνατο του "πολιτικού όντος". Ετσι, οι κυβερνώντες δεν έχουν ανάγκη ούτε τα προσχήματα. Ο νόμος που ψήφισε την Πέμπτη η Βουλή, είναι η απόδειξη. Πόσοι θα επδιώξουν -ή και θα απαιτήσουν- να τον διαβάσουν;

Playlist της 8ης Μαίου 2010

1.- Comes Love -Sinne Eeg

2.- Empty-Hall Sing-Along -Woodpigeon

3.- Midnight and I -White Rabbits

4.- Συχνάζεις στο μικρό Καφέ -Χειμερινοί Κολυμβητές

5.- La musse -Kora Jazz Trio

6.- Victim of Mass Production -The Cribs

7.- Blue Eyes -Good Shoes

8.- The Uppercut -Solex and Christina Martinez

9.- Sas Blues -John Surman and Karin Krog

10.- Locomotive Breath -Jethro Tull

Mr. Freeman - Όλοι σας, μισείτε ο ένας τον άλλον

Οι περιστάσεις.

Οι καιροί είναι κρίσιμοι και οι ηγέτες μικροί.

Ο εκφυλισμός και της πολιτικής και της ηθικής της, είναι προφανής.

Ομως, μόνο εάν αγγίξεις το πάτωμα, μπορείς να καταλάβεις που βρίσκεται η οροφή.

Και αν έχεις την βούληση και την επάρκεια να δοκιμάσεις να κινηθείς προς τα επάνω.

Η αριστερά, σαν μαρμαρωμένος βασιλιάς που φοβάται να πρωταγωνιστήσει, επιλέγει την άκρη, πάλι.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΚΚΑΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΠΟ ΤΗ ΚΡΗΤΗ

Φυγή..

Βρέχω τα πόδια μου

στην όχθη της ανησυχίας

και του φόβου.

Αφήνω το βλέμμα μου

-διπλωμένο προσεκτικά μέσα σε ένα λυγμό-

στο πλάι μου.

Σκηκώνομαι και γδύνομαι αργά

διπλώνοντας

προσεκτικά

τις λέξεις και τα όνειρα που με συγκροτούν.

Γυρίζω την πλάτη μου

στο ποτάμι της οργής που φουσκώνει

και τραβάω πίσω

προς την έρημο.

Οσο μακριά και να φτάσω

το "γιατί" της κόρης μου

θα με βρει

και θα μου ζητήσει το λόγο.

Ελπίζω, τότε, το στόμα μου

να έχει γεμίσει άμμο

και η φθορά να είναι το σπίτι μου.

Υπεύθυνοι και υποκριτές.

Υπάρχουν πολλές πτυχές της κρίσης που είναι εξοργιστικές. Στον τομέα της πολιτικής συμπεριφοράς, ίσως το πιο εξοργιστικό στοιχείο να αποτελεί η επίκληση του πρωθυπουργού για τους "υπέυθυνους" που πρέπει να πληρώσουν. Μία επίκληση που νομίζω ότι θα επαναλαμβάνεται όλο και συχνότερα και θα εκτρέπει την συζήτηση που εστιάζεται στην ορθότητα ή όχι των κυβερνητικών χειρισμών, με την υπαγωγή της χώρας στην εποπτεία του ΔΝΤ. Το εξοργιστικό στοιχείο αυτής της συμπεριφοράς, είναι η ξεδιάντροπη υποκρισία. Γιατί πιστεύει ο πρωθυπουργός ότι δεν βρίσκεται στην ομάδα εκείνων που είναι υπεύθυνοι και πρέπει να πληρώσουν; Δεν ήταν ο πρωθυπουργός μέλος της κυβερνήσης Σημίτη που αλλοίωσε τα οικονομικά στοιχεία προκειμένου να μπούμε στην ΟΝΕ; Δεν ήταν μέλος της κυβερνησης Σημίτη που αφησε ανοχύρωτο το πλαίσιο προστασίας των επενδυτών στο χρηματιστήριο; Δεν ήταν ο πρωθυπουργός μέλος της κυβέρνησης που υποστήριξε την διεκδίκηση και ανάληψη των Ολυμπιακών αγώνων που θα εξακολουθούμε να πληρώνουμε; Δεν ήταν ο πρωθυπουργός μέλος της κυβέρνησης που έδωσε τα προνόμια στις τράπεζες, τα media και τους μεγαλοκατασκευαστές; Δεν ήταν ο πρωθυπουργός μέλος της κυβέρνησης των μυστικών ειδικών λογαριασμών και της εγγραφής των εξοπλιστικών δαπανών σε μελλοντικούς προυπολογισμούς; Οταν λοιπόν ο πρωθυπουργός μιλά για "υπεύθυνους" καλό θα είναι να μην ξεχνά ότι περιλαμβάνεται σε αυτούς. Εχει προετοιμαστεί να "πληρώσει" το τίμημα που του αναλογεί για τα λάθη του χθες και πολύ περισσότερο, του σήμερα;

Η Playlist της 2ας Μαίου 2010

1.- Fever - Ferrucio Spinetti & Petra Magoni

2.- Talijanska - Goran Bregovic

3.- Πόρτο Ρίκο - Βασίλης Παπακωνσταντίνου

4.- Free Money - Patti Smith

5.- Real Wild Child (Wild one) - Iggy Pop

6.- Napoleon Roses - The Young Republic

7.- Chasing Cars - Snow Patrol

8.- Αυτός ο τόπος - Μαρία Δημητριάδη

9.- Αερικό - Θανάσης Παπακωνσταντίνου.

El Tango De Roxanne - Moulin Rouge

Υπόμνηση.

Καταδικασμένος είμαι

-χωρίς δικαίωμα έφεσης-

να σκαρφαλώνω αενάως,

σαν άλλος Σίσσυφος,

στο φαράγγι του στήθους Σου,

δίχως τροφή, δίχως νερό,

με ματωμένα δάχτυλα,

ρακένδυτος

και με τον πυρετό του έρωτα

να θολώνει την ματιά μου,

μέχρι να πεθάνω….

….ή να μ’ αγαπήσεις.

Playlist της 1ης Μαίου 2010

1.- The Snake /Shivaree

2.- If I had a hammer /Pete Seeger

3.- Chicago /Crosby, Stills, Nash and Young

4.- Guns of Brixton (Live) /The Clash

5.- Break on Through (To the other Side) /The Doors

6.- The Start of the End Begins /Dead World Leaders

7.- They Done Wrong, We done Wrong /White Rabbits

8.- Paint it Black /Eric Burdon & War

9.- Quattro (World Drifts In) -Gotan Project Remix /Calexico

10.- Autumn Leav es /Tigger Lillies

11.- Like a Rolling Stone /Bob Dylan.