Λένε -και μάλλον έχουν δίκιο- πως όταν δεν παρακολουθείς ένα μέσο μαζικής επικοινωνίας τακτικά, δεν θα μπορέσεις να κατανοήσεις και την εξέλιξή του. Με την ελληνική τηλεόραση δεν υπάρχει τέτοιος φόβος, αν θεωρήσουμε ότι εξελίσσεται και πως η αδυναμία καταγραφής αυτής της εξέλιξης, θα δημιουργήσει κενά που θα μας τρομάξουν. Ισως ο μόνος φόβος που η ελληνική τηλεόραση θα μπορούσε να προκαλέσει είναι ο horror vacui, ο φόβος του κενού. Ενός κενού που σε επίπεδο ενημέρωσης καλύπτεται από την εξάρτηση του μέσου από την κυβέρνηση. Αυτή, με την σειρά της υπηρετεί και εξαρτάται από οικονομικά συμφέροντα, τα οποία κινούνται εκτός κάθε δημοκρατικού ελέγχου. Αυτή η σχέση καθορίζει και τον χαρακτήρα της ενημέρωσης που σκοπό έχει να χειραγωγήσει τους θεατές στην κατεύθυνση που έχει επιλεγεί, από εκείνους που έχουν την νομοθετική εξουσία -κυριολεκτικά- στο τσεπάκι τους. Σε επίπεδο ψυχαγωγίας, το κενό καλύπτεται από σκουπίδια. Κοστίζουν λίγο, είναι γυαλιστερά, ευχάριστα γιατί ικανοποιούν τα ένστικτα, και κυρίως είναι εύπεπτα. Μπορούν να τα καταναλώσουν όλοι. Μία δημοκρατική εξίσωση προς τα κάτω που υποστηρίζεται και τρέφεται από την παραγωγή ηλιθίων, του εκπαιδευτικού συστήματος. Η επιμόρφωση, ουδέποτε υπήρξε λειτουργία που ενδιέφερε την ελληνική τηλεόραση. Σε κάποιες περιπτώσεις στο πεδίο αυτό, η κρατική τηλεόραση αποτέλεσε εξαίρεση. Αλλά όχι πια. Η επιμόρφωση, άλλωστε, καταργεί μία τέτοια τηλεόραση. Αν η ελληνική τηλεόραση επένδυε στην επιμόρφωση, θα ήταν σαν να αυτοκτονούσε. Ο Steve Jobs -η κινητήρια δύναμη καινοτομίας της apple- είχε ισχυριστεί "ότι στο μέλλον κανείς δεν θα διαβάζει" οπότε το μέσον, θα επενδύσει στην παραγωγή εικόνων προς κατανάλωση και θα συγχωνευθεί με τον υπολογιστή. Η εικόνα, καταναλώνεται εύκολα, ευχάριστα και αφήνει το μυαλό ξεκούραστο. Και όταν το μυαλό δεν κουράζεται., ατροφεί. Εμείς, στην Ελλάδα, εδώ πρωτοπορούμε. Η πνευματική ατροφία είναι στόχος που έχουμε κατακτήσει προ πολλού. Και η απόδειξη είναι η συντεχνία των ανικάνων στην οποία παραχωρήσαμε την εξουσία να καταστρέψει το μέλλον μας. Ομως, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούμε. Αρκεί να μην κλείσουμε την τηλεόραση. Τον μόνο φράκτη που δουλεύει αποτελεσματικότερα, ανοικτός.
Συμφωνώ μέχρι ενός σημείου. Είναι αλήθεια οτι ως Έλληνες δεν διαβάζουμε, με αποτέλεσμα την ατροφία όπως λες του εγκεφάλου μας με ότι αυτό συνεπάγετε. Όμως η εικόνα ως μέσο, πολλές φορές ξεπερνά σε δύναμη τον λόγο ή την γραφή. Πχ η φωτογραφία του νέου, στην πλατεία Τιέν Αν Μέν, να στέκεται μπροστά απο το άρμα μάχης και να μην τ'αφήνει να κινηθεί. Ή τα βίντεο απο την βομβαρδισμένη πόλη του Σαράγιεβο, με παιδιά να κλαίνε πάνω απο τα κουφάρια των γονιών τους. Πιστέυω οτι η εικόνα έχει την δύναμη να αφυπνήση ανθρώπους και συνειδήσης. Υπάρχουν κόμιξ που το κάνουν αυτό και μάλιστα με μεγάλη άνεση. Όπως το κόμιξ του Raymond Briggs "Όταν φυσάει ο άνεμος".Για να καταλήξω όμως. Εχεις εν μέρει μεγάλο δίκιο, γιατί αναφέρεσε στην τηλεόραση που στην Ελλάδα λειτουργή ως βόθρος. Πρωσοπικά πιστέυω οτι τίποτα δεν αντικαθιστά ενα βιβλίο. Αλλά και η εικόνα . . .
ΑπάντησηΔιαγραφή