Μία ευρωζώνη όλο τρύπες...

Η μνήμη είναι μιά περίεργη λειτουργία του ανθρώπινου μυαλού. Οπως όλες οι λειτουργίες του μυαλού, που ακόμη προσπαθούμε να κατανοήσουμε. Σε πολλές περιπτώσεις, σύμφωνα με τα όσα λένε οι νευροφυσιολόγοι, θυμόμαστε ή ξεχνάμε πράγματα ανάλογα με το ενδιαφέρον που έχουν για μας ή ανάλογα με τα συναισθήματα που μας επαναφέρει η μνήμη. Πολλοί, λοιπόν, έχουν ξεχάσει ότι η δημιουργία του ευρώ ήταν ένας βιασμός από την αρχή. Το χρονοδιάγραμμα που προέβλεπε η συνθήκη του Μάαστριχτ, «επισπεύθηκε» για να το πω κομψά, με αστείες δικαιολογίες, μόνο και μόνο γιατί τραπεζίτες και χρηματιστές ανακάλυψαν τα τεράστια κέρδη που θα τους πρόσφερε η δημιουργία του ενιαίου νομίσματος και της ευρωζώνης. Στο Αστερνταμ είχαμε την πρώτη εμφάνιση του συμφώνου σταθερότητας για να ικανοποιηθούν και οι απαιτήσεις της γερμανίας που «θυσίαζε» το νόμισμά της, για την δημιουργία του ευρώ. Από τότε, όμως, υπήρχαν αντιρρήσεις στους κύκλους των ορθόδοξων οικονομολόγων –αυτών δηλαδή που δεν έβλεπαν από αριστερή σκοπιά την ΟΝΕ- κυρίως αμερικανών, οι οποίοι προειδοποιούσαν για δύο κυρίως πράγματα. Το πρώτο αφορούσε την «θυσία» της Γερμανίας που δεν ήταν αυτό που οι ίδιοι οι γερμανοί υποστήριζαν, αφού ο τρόπος δημιουργίας του ευρώ και ο έλεγχος της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας θα έδινε στους γερμανούς την δυνατότητα να κερδίζουν πιο πολλά από όσα θα παραχωρούσαν, κρατώντας παράλληλα και την νομισματική εξουσία της ΟΝΕ στα χέρια τους. Το δεύτερο, είχε να κάνει με την ίδια την αρχιτεκτονική του ενιαίου νομίσματος, που ήταν ένα σκαρί, ικανό να πλέει μόνο σε ήρεμα νερά μίας κατασκευασμένης συναίνεσης και γι' αυτό, ψευδεπίγραφης. Αρκετοί είχαν προειδοποιήσει πως σε συνθήκες κρίσης, θα ήταν αμφίβολο αν όλη η κατασκευή της ΟΝΕ θα μπορούσε να αντέξει και να αντιδράσει. Αυτούς, λοιπόν, που προειδοποιούσαν για τους κινδύνους ανεξάρτητα από την πολιτική αφετηρία της κριτικής τους, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου (πολιτικοί, τραπεζίτες και μηντιακά παπαγαλάκια ) «βάφτισαν» εχθρούς της Ευρώπης και έπνιξαν τις «απόψεις» τους. Για να μην επηρεαστεί από αρνητικά σχόλια τότε η "ψυχολογία της αγοράς" (δηλαδή οι ευκαιρίες κάποιων να κερδοσκοπήσουν με τον πιο αισχρό και άνομο τρόπο), σήμερα διαλύονται οι δικές μας ζωές αφού υποχρεωνόμαστε να πληρώσουμε την απληστία τους με το αύριο το δικό μας και των παιδιών μας.