Χρεωκρατία και Κερδοσκοπία.

Δεν μου προξένησαν καμία έκπληξη οι αντιδράσεις ορισμένων στο ντοκυμαντέρ debtocracy. Ούτε, φυσικά, η προσπάθεια απαξίωσής του. Για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος είναι πως το ντοκυμαντέρ αναδεικνύει την στρεβλή και καταστροφική λειτουργία του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Και ο δεύτερος, αφορά την δημιουργία της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του χρέους. Το ντοκυμαντέρ, δεν ισχυρίστηκε ότι προσφέρει λύσεις για την αντιμετώπιση της σημερινής κατάστασης. Κάνει -ενοχλητικές για τους νεοφιλελεύθερους- διαπιστώσεις και θέτει κάποιες προτάσεις διεξόδου, για συζήτηση.

Οι υπέρμαχοι της ασθένειας που έχει προκληθεί από τον ιο οικονομικής ανοησίας Friedman, γνωρίζουν πως η αποδοχή μίας συζήτησης για τα αίτια της κρίσης θα αναδείκνυε τον παραλογισμό του συστήματος. Ενός συστήματος που υποστηρίζει ότι οι χρηματοοικονομικές αγορές είναι ο σωστός και "σοφός" μηχανισμός κατανομής κεφαλαίου. Ένας μηχανισμός τόσο "σοφός", ο οποίος αυτοδιορθώνεται κι έτσι δεν χρειάζεται να υπακούει σε κανόνες λειτουργίας και ελέγχου που θα έθετε κάποια δημόσια αρχή. Διότι αν υπήρχαν τέτοιοι κανόνες θα αποκάλυπταν πολύ γρήγορα, ότι ο "σοφός" μηχανισμός δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να κατασκευάζει κερδοσκοπικές φούσκες, που κάποια στιγμή, σκάζουν. Είναι λοιπόν, φυσικό, αυτόν τον μηχανισμό -που αποτελεί την καρδιά του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος- να τον υπερασπίζονται όσοι ευνοούνται από τα κέρδη της ανισομερούς κατανομής του πλούτου που δημιουργεί καθώς και εκείνοι που ελπίζουν να γευθούν κάποιο ψιχουλάκι που θα περισσέψει από το τραπέζι εκείνων που παίρνουν μέρος στο μεγάλο φαγοπότι. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο δικαιολογούν την κρίση με το επιχείρημα ότι προήλθε από την ανεντιμότητα και την ανευθυνότητα ορισμένων παραγόντων της χρηματοοικονομικής αγοράς, τους οποίους οι δημόσιες αρχές, απέτυχαν να θέσουν υπό έλεγχο (και ίσως για να "τιμωρηθούν" οι δημόσιες αρχές ανέλαβαν να κοινωνικοποιήσουν τις ιδιωτικές ζημίες των αγορών).

Το αίτημα της δημιουργίας επιτροπής λογιστικού ελέγχου του χρέους, είναι εξίσου ενοχλητικό. Και αυτό γιατί, πρώτον θα έφερνε στο προσκήνιο του δημόσιου διαλόγου την ανάγκη εντοπισμού και τιμωρίας των υπευθύνων της σημερινής οικονομικής συγκυρίας (που δεν διαφέρουν με όλους εκείνους που τώρα υποστηρίζουν ότι οι πολιτικές του μνημονίου είναι μονόδρομος ) και δεύτερον γιατί θα αποκάλυπτε ποιό είναι το ποσοστό εκείνο του χρέους, που αποτελεί -για να το θέσω κομψά- μία ληστρική χρηματοδότηση της απληστίας των λειτουργών και υπερασπιστών του οικονομικού συστήματος που στηρίζεται σε δύο πυλώνες. Τα χρηματιστήρια και τις τράπεζες.

Απλά πράγματα.

Τέλος, δεν αντέχω, θα ομολογήσω ότι όλα αυτά τα γράφω, για να αποκρύψω το γεγονός ότι για την παγκόσμια οικονομική κρίση, φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.