Ως πολίτης και αριστερός, χαίρομαι για το βιβλίο του Πάγκαλου. Μάλιστα, αν μπορούσα, ως αρστερά, θα το έκανα και σημαία. Γιατί; Μα, διότι κάθε μιά από τις περιπτώσεις που καταγράφει, είναι και μιά κατηγορία εναντίον του και εναντίον όλων όσοι κυβέρνησαν και νομοθέτησαν, από το 74 και μετά. Πρόκειται για ανερμάτιστα ανθρωπάκια στην συντριπτική τους πλειοψηφία, χωρίς παιδεία, εγωπαθείς, πολιτικούς ανίκανους να αναδείξουν τις δυνατότητες του τόπου και την δημιουργικότητα των ανθρώπων που τον κατοικούν, για το κοινό καλό, δημιουργώντας οικονομική ανάπτυξη. Διαμεσολαβούσαν για την εύνοια του μεγάλου και παρασιτικού κεφαλαίου, που πολλαπλασιαζόταν εις βάρος του τόπου, για να διασφαλίσουν και την δική τους παρασιτική ευζωία και ύπαρξη. Η οικονομική τους πολιτική συνίστατο στον εξωτερικό δανεισμό και τους αθρόους διορισμούς στο δημόσιο, με την παράλληλη τόνωση του ατομικισμού, την θεοποίηση του προσωπικού συμφέροντος και την διάλυση του εκπαιδευτικού συστήματος. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, τα μετέθεταν σε ένα μέλλον που ήρθε αλλά αυτούς δεν θα τους επηρεάσει. Και ψωμί θα έχουν, και φάρμακα, και σπίτι ζεστό τον χειμώνα και τα παιδιά τους θα μάθουν γράμματα. Η μηντιακή στήριξη της τρομοκρατίας των πολιτών που τους προσφέρουν οι πάτρωνές τους, είναι το ύστατο επιχείρημά τους όπως τα κανόνια των φεουδαρχών τον μεσαίωνα, που έγραφαν επάνω reges ultimum factum (το ύστατο επιχείρημα των ηγεμόνων). Ο Πάγκαλος, η επιτομή της αγένειας και του αυταρχισμού ενός αλλαζονικού και άχρηστου πολιτικού συστήματος που έχει εξελιχθεί σε καρκίνωμα, εγκλωβισμένος μέσα στην τυφλότητα της οίησής του, μας έκανε δώρο το κατηγορητήριο που απευθύνεται σε αυτόν και τους ομοίους του. Αν λειτουργεί ακόμη η δικαιοσύνη σε αυτό τον τόπο, ας μην το αφήσει αναξιοποίητο. Και εκείνοι που πρέπει να πιέσουν προς αυτή την κατεύθυνση, είναι πιο πολύ από όλους οι νέοι άνθρωποι που έχουν μείνει στον τόπο και νοιάζονται γι΄αυτόν. Χρόνος, δεν υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου