Με την κατάρρευση του τείχους του Βερολίνου, έγινε φανερό ότι μαζί κατέρρεε και ένα μέρος του κόσμου ή τουλάχιστον της Ευρώπης. Και κατέρρεε γιατί το σύστημα πάνω στο οποίο εκείνο το μέρος του κόσμου είχε στηριχθεί, ήταν σάπιο. Ταυτόχρονα, δεν υπήρχαν άνθρωποι που θα μπορούσαν να το στηρίξουν είτε με την θέλησή τους είτε επειδή κάποιος θα τους εξανάγκαζε. Οι άνθρωποι είχαν απηυδήσει από την καταπίεση και την ακραία φτώχεια –σε πολλές περιπτώσεις- και οι μηχανισμοί επιβολής είχαν σαπίσει μαζί με το σύστημα που τους χρησιμοποιούσε. Είκοσι χρόνια μετά, μία περίοδο που πολλοί δόξασαν σαν τον απόλυτο θρίαμβο του καπιταλισμού, ζούμε την κατάρρευση της υπερβολής του. Και αυτή η υπερβολή του καπιταλισμού άρχισε να γιγαντώνεται από τη στιγμή που με την κατάρευση του κομμουνισμού, απώλεσε αυτό που θα λεγαμε «ηθικό πλονέκτημα». Ενα ηθικό πλεονέκτημα που του επέτρεπε να είναι στυγνός, ισωπεδωτικός αλλά να θεωρείται «εναλλακτική λύση». Οταν εξέλειπε ο εχθρός απέναντι, η παγκοσμιοποίηση τράβηξε από το πρόσωπο του καπιταλισμού την μάσκα της «εναλλακτικής λύσης» και απελευθέρωσε ένα θηρίο, αχόρταγο όσο μία μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία. Και κυρίως ένα θηρίο που κανείς δεν μπορούσε να ελέγξει γιατί τρεφόταν από΄την απληστία των αγορών. Η παγκοσμιοποίηση, το δημιούργημα του νεοφιλελευθερισμού, κατέστρεψε το εθνος – κράτος που θα μπορούσε να επιβάλλει κανόνες ελέγχου. Σε ένα εθνος- κράτος που είχε πιά καταστραφεί, η δημοκρατία έπαψε να λειτουργεί για να διασφαλίζει τα συμφέροντα των πολλών ή μάλλον λειτουργούσε όσο χρειαζόταν για να διασφαλίζονται τα συμφέροντα των λίγων. Εκείνων που πελεκούσαν λίγο λίγο το κράτος για να οικειοποιούνται αυτά τα κομμάτια που είναι "ελλειμματικά", "αντιπαραγωγικά" και "ζημιογόνα". Οι '"ολιγάρχες" στην πρώην Σοβιετική Ενωση, οικειοποιήθηκαν κρατική περιουσία με πολύ περισσότερο ωμό και μαφιόζικο τρόπο. Στο τέλος οι μόνες κρατικές υπηρεσίες που θα μείνουν θα είναι η αστυνομία και ο στρατός, που σταδιακά θα παντρευτούν. Και θα είναι η μοναδική «δημόσια» υπηρεσία που θα είναι «χρήσιμη». Για την καταστολή εκείνων, που υποχρεώνονται τώρα να στηρίξουν το σύστημα που καταρρέει, με το παρόν, το μέλλον τους, την ίδια τους την ζωή.
Εξαιρετικό άρθρο!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η παγκοσμιοποίηση, το δημιούργημα του νεοφιλελευθερισμού, κατέστρεψε το εθνος – κράτος που θα μπορούσε να επιβάλλει κανόνες ελέγχου".
Το στοίχημα, τελικώς, ήταν, ποια από τις δύο όψεις του ιδίου νομίσματος(καπιταλισμός-μπολσεβικισμός) θα το κατέστρεφε πρώτη.. Ακόμα, πάντως, θυμούμαι τους επικηδείους για τον μακαρίτη Παπαγιαννάκη και τα "ευρωπαϊκά οράματά" του για την ΕΕ ως τη μόνη πραγματική αριστερή προοπτική..
Μήπως ήρθε η ώρα για τους έλληνες αριστερούς, αν υπάρχουν βέβαια, να επανεξετάσουν τη χρεία της εθνικής ιδέας, προτού τη καταβροχθίσει ολοκληρωτικά η "ακροδεξιά" & ό,τι άλλο, μη αθώο φυσικά, κρύβεται πίσω της;